پاویون سرپنتین     زُمتُرِ 68 ساله، در سال 2009 موفق به دریافت جایزه پریتزکر شد. او فردی است که با احترام راجع به کارش صحبت می کند و مورد تکریم مضاعف دیگر معماران نیز هست. وقتی او صحبت می کند یا زمانی که دیگران در مورد او صحبت می کنند و همچنین در آثارش، حسی آرامش بخش را می توان دریافت کرد.امکان دارد در آثارش، چند کلیسا، بناهای یادبود و دیگر فضاهای رویایی نیز داشته باشد و علاقه دارد در مورد چیزی که از ان به عنوان رازو مز ماده نام می برد، صحبت کند.اما در یک کلام ممکن است اومردی فرا دنیایی باشد که در حال عمق بخشیدن به شخصیت خود است. طراحی پاویون گالری سالانه ی سِرپِنتین، به او محول شده است. پیتر زومتور،دراستودیوی خود دستیاران جوانی را جمع کرده است، که با تشابهات ظاهری که به یکدیگر دارند، مانند یک فرقه شده اند.   "ایـن پیش داوری ها همیشه همراه تمام کارهای من بوده است، همیشه گفته می شود، بله، او ساختمان های زیبایی را خلق می کند، اما آنها بالای کوه هستند و ساخت این بناها تنها بر روی کوه ها امکان پذیرند... بعد از آن گفته می شود؛تو فقط با چوب می سازی و یا میگویند؛ تو یک فرد تارک دنیایی یا تو یک فرد متکبری." اما خود او اصرار دارد: "من برای مردمی که از یک بنا یا یک فضا استفاده می کنند، طراحی می کنم....، این حس نشات گرفته از زمانی است که کار به من ارائه می شود و من در نگاه اول می توانم یک علاقه ی حقیقی به کیفیت ذاتی موجود در وضعیت را پیدا کنم.   اگر من به این نتیجه برسم که تنها برای استفاده از نامم در جهت رسیدن به اهداف اقتصادی طرحی را به من پیشنهاد داده اند یا اگر تشخیص دادم که پروژه ای که درگیرش خواهم شد بیشتر در گرو ظاهر و نمایش است، مطمئنا، نه می گویم و از خیر پروژه می گذرم".   پیتر زمتر در پروژه پاویون سرپنتین، به جای تمرکز بر معماری، مخاطب را با باغی محصور در دیوارهای چوبی سیاه رنگ آشنا می سازد. پیتر زمتر می گوید "در درون هر کسی باغی خفته است و من باغی در باغی ساخته ام تا آرامش درون تامین شود." این کار تجربه ساخت و سازی است بین یک اثر معماری و پوشش گیاهی. این پاویون یک جعبه ی سیاه است همراه با بام شیبدار یکطرفه که باران را به سمت یک مستطیلِ زیبای سبز در فضای مرکزی که گیاهان در آن کاشته شده و رو به آسمان باز است، هدایت می کند.   خیلی از مردم این ساختمان را گیج کننده می یابند، و شاید هم مغشوش. دیوارهای چوبی چندلا با آسترهای زخیم سیاهی پوشانده شده که به صورت تیپیکال در کیف های سیلاژ استفاده می شود؛ اینجا و آنجا، شن در بین سطح و پارچه ی زیر پا پخش شده است. عبور از دالانهای تاریک که به صورت متناوب با نور بیرون روشن می شود بازدید کنندگان را از حال و هوای شهر جدا می کند و پس از ورود به فضای مخفی مرکز پاویون، سقف باز حیاط پر نور با پوشش گیاهی زیبای خود حس دلپذیری را بوجود میاورد. این باغ محصور در عمارت با صندلی ها و فضای نشیمن محصول همکاری با طراح هلندی پیت اودولف است.   گیاهان با دقت انتخاب شده این باغ علاوه بر رنگ و بو و بافت چشم نوازشان باعث جذب پروانه ها و زنبوران در محیط شده و در مجموع فضای غیر منتظره ای را بوجود می آورد که بینندگان را به حال تفکر و مراقبه فرو می برد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: